گروه ورزشی - سیروس پورموسوی چندی پیش از سرمربیگری تیم جوانان ایران استعفا داد. بعد از این استعفا هم خود این مربی سکوت کرد و هم اینکه معلوم نشد باید برگردد یا کارش با تیم تمام شده است. خیلیها دنبال جواب این سؤال بودند که کرونا به ایران آمد و برنامه همه تیمها و ورزش را به هم ریخت. این مسائل و بحث تعطیلی لیگ که ۱۳ تیم لیگ برتری برای آن درخواست دادند، بهانهای شد تا با او تماس بگیریم. پورموسوی در رابطه با شرایط خودش، بازگشت به تیم جوانان و... صحبتهای جالبی دارد.
به گزارش پیام ایران به نقل از ایران ورزشی ، از وقتی بحث استعفایتان از تیم ملی جوانان پیش آمد، دیگر صحبتی نداشتید و مشخص نشد با این استعفا موافقت کردند یا نه؟
والله من بعد از آنکه با بچههای تیم خداحافظی کردم ترجیح دادم مدتی صحبت نکنم اما همین مسأله باعث شد یکسری بگویند چرا استعفای کتبی نداده؟ چرا اینطور رفت؟ و سؤالات و طعنههای دیگر. در حالی که من دیگر قرارداد نداشتم که بخواهم به خاطر آن استعفای کتبی بدهم. با توجه به شرایط هم سطح انتظارات و توقعات بالا رفته بود که دیدم با شرایط فعلی، نمیتوانم حرکت خوبی برای تیم ملی داشته باشم. نه تنها شرایط خوب نبود بلکه حتی هر روز بدتر هم میشد. الان هم ۴ ماه است که تیمهای ایرانی مسابقات را از دست دادند و کل دنیا تعطیل است. ما هم مثل دنیا مسابقاتمان سیستماتیک نیست که مثلاً باید حتما طبق برنامه جلو برویم. با این وضعیت بیانگیزه شدم که گفتم فرصت را به بقیه بدهم بهتر است.
بعد از این اتفاق با شما تماس هم گرفتند؟
بعد از خداحافظی با من تماس گرفتند که خورد به کرونا. من بارها گفتم که این تیم میتواند به جام جهانی برود اما با این شرایط نمیشود. امیدوارم که شرایط مهیا شود تا این اتفاق بیفتد.
چه کسی برای بازگشت با شما تماس گرفت؟
کمیته فنی و سازمان تیمهای ملی تماس گرفتند و گفتند چرا خداحافظی کردی؟ چرا رفتی؟ من هم دلایلم را توضیح دادم که قرار شد مشکلات حل شود و برگردم. اما این اتفاقات به کرونا خورد و فعلاً هیچ خبری نیست. چون این روزها هم بحثهای جابهجایی در فدراسیون، اصلاح اساسنامه و انتخابات در پیش است.
وقتی از تیم جوانان ایران جدا شدید گفتند به خاطر پرداخت نشدن دستمزدتان چنین تصمیمی گرفتید. این مسأله درست است؟
خدا شاهد است اصلاً به خاطر این مسأله خداحافظی نکردم. البته دستمزدمان پرداخت نمیشد که این مسأله درست است اما این مشکل برای تیمهای دیگر مثل نوجوانان هم وجود داشت. در کل شرایط ورزش ایران طوری است که آدم را به سمت ناامیدی میبرد اما باور کنید ناراحتیام یک درصد هم به خاطر پول نبود و نیست. شرایط باشگاهها و تیم ملی خوب نیست وگرنه بحث پول اصلاً مطرح نبوده. بچهها دیدند که ما هر اردو نسبت به قبل با انرژیتر آمدیم و حتی بعد از آن من به کلاس مالزی رفتم. وقتی هم برگشتم برنامه دادم و اردوی برج ۱۰ و ۱۱ را هم برگزار کردیم. اگر به خاطر پول بود برنامه جدید نمیدادم. در حالی که در کنار برنامه، فراخوان هم دادم تا در چند پست بازنگری کنیم. در ایران واقعاً استعدادهای زیادی وجود دارد که نیاز است دیده شوند.
اما این استعدادها به خاطر بحثهای دلالیسم معمولاً دیده نمیشوند؟
من تمام ایران را رفتهام. هر کجا گفتند بازیکن داریم و تیم نداریم هم گفتم بروند به هیأت فوتبال استان نامه بزنند که آن بازیکنان را تست کنیم. در واقع پای واسطهها را بریدیم. خیلی هم پیش آمده که فلان مربی زنگ زد و گفت بازیکن داریم و لابی ندارند گفتم لابی فقط خداست و بازیکن را دیدم. ایران سرشار از استعداد است. من بازیکنان را دیدم و بعد تیم را ساختم. اینکه میگویند دلالها نمیگذارند استعدادها دیده شوند را قبول ندارم چون هیأتها و استعدادیابها میتوانند آنها را معرفی کنند. شاید باور نکنید حتی یک بار پدر یک بازیکن زنگ زد و گفت کسی را نداریم، میخواهم پسرم را بفرستم برای استعدادیابی. گفتم از هیأت فوتبال نامه بگیرد و بیاید تست بدهد. من محمدمهدی احمدی را از شهدای کیوج دیدم. مربی گفت خوب است بدون واسطه از او تست گرفتم. اردوی بعدی و اردوهای بعدی هم پیشرفت کرد و بهتر شد تا به نفرات اصلی رسید. در این بین هم شاید در انتخابهایم اشتباه هم داشتم اما نتایج نشان داد درست انتخاب کردیم.
به هر حال همیشه انتخاب اشتباه هم وجود دارد اما درصد آن مهم است...
دقیقاً ما در مسابقات با ۹ گل زده و بهترین عملکرد، صعود کردیم. البته بعدش تیم ما را نابود کردند. باشگاهها به سراغ بازیکنان آمدند و سر و صدا به پا کردند اما در کل مشکل پایهها، پارتیبازی نیست. مشکل این است که یک عده چشم و همچشمی میکنند. یک تیم میگوید فلان تیم ۲ ملیپوش گرفت پس ما هم ۳ ملیپوش میگیریم. مثلاً فولاد این فصل گفت پدیده لیگ را گرفتیم و به خاطر آن بازیکن، پنجره نقل و انتقالاتیاش بسته شد در حالی که خوزستان دهها پدیده دارد که منتظر دیده شدن هستند. نگاهمان به تیمهای پایه، نگاه خوبی نیست. من خودم از این بابتها درد کشیدم اما به خاطر آن، دارم تلاش میکنم. مثلاً با خودروی شخصیام ۵ صبح رفتم بوشهر و ۱۲ شب برگشتم اهواز چون میخواستم آنجا ۳، ۴ بازی ببینم. بعدش رفتم مشهد که آنجا کار خوبی کردند و خراسان را به ۴ قسمت تقسیم کردند تا استعدادها در آن قسمتها جمع شوند و تست بدهند. من حتی مسابقات آموزشگاهها هم رفتم. یک هفته بندرعباس بودم که مسابقات را ببینم. این همه وقت گذاشتم از دیماه تا اردیبهشت برای پیدا کردن استعدادها وقت گذاشتم که به نتیجه خوبی برسیم.
چرا تیمهای جوانان و نوجوانان ایران در سیدهای پایین قرار گرفتند؟
ببینید این سیدبندیها به نتایج دور قبل برمیگردد. مثلاً تیمهایی که در دور قبل جزو ۴ تیم بودند در سید یک هستند، تیمهایی که تا ۸ تا بودند سید ۲ و همینطور تا آخر. تیمهای جوانان و نوجوانان ایران حذف شده بودند که به خاطر آن در سید ۴ قرار گرفتیم اما دور بعد ما قطعاً در سید ۳ قرار میگیریم.
از تیم قبلی کدام بازیکنان در تیم شما حضور داشتند؟
آن تیم که حذف شد یک بازیکن هم از آن به تیم ما نرسید اما تیمی که ما جمع کردیم حداقل ۷، ۸ بازیکن تاپ دارد که با شرایط سنی خوبی که دارند میتوانند حتی در دور بعد هم حضور داشته باشند. با توجه به این مسأله و سن بازیکنان دور قبلی، در واقع ما از صفر شروع کردیم.
پس با این تیم ادامه میدهید؟
من الان نه میتوانم بگویم هستم، نه میتوانم بگویم نیستم. هر کدام را بگویم دردسر دارد اما این تیم جزو تیمهایی است که همیشه آن را به خوبی به خاطر میسپارم. من قبلاً تیم یاران، کارون اهواز و استقلال خوزستان را با خاطرات خوب به خاطر داشتم که تیم جوانان هم به آن اضافه شد. تیمهایی که آنها را سر و شکل دادم و خیلی هم خوب بود. الان ناراحت میشوم وقتی میبینم نمیتوانم کاری کنم. نمیدانم هستم یا نیستم.
وقتی از شما خواستند بمانید و ادامه دهید چرا بحث بودن یا نبودن را مطرح میکنید؟
شرایط باید مهیا باشد و یکسری مسائل تغییر کند. من میخواهم بیایم خدمت کنم. در حضور صدهزار نفر مینویسم و امضا میکنم که حاضرم رایگان و عشقی کار کنم اما شرایط و پیشرفت کار برایم مهم است. قرارداد برایم مهم نیست. بعد از ۶ ماه که در تیم ملی جوانان کار کردم، پول دادند. من حتی یک بار هم نگفتم چرا پول ندادید و تلاش کردم کار را به بهترین شکل جلو ببرم. تیم را بردم روسیه، در حالی که از پایان اردیبهشت تا خرداد تمرین داشتیم. در مسابقات سنپترزبورگ بین ۱۲ تیم هفتم شدیم همه گفتند این تیم چیزی نمیشود. اما من جرقه را دیدم و امیدوار بودم به آن. الان هم میگویم تیم خوبی است و اگر شرایط مهیا شود به جام جهانی میرود.
از بحث تیم جوانان بگذریم. به نظر شما با توجه به شرایط کرونا و اینکه یکسری تیمها درخواست دادند مسابقات تعطیل شود، لیگ ادامه پیدا میکند؟
اول باید این را بگویم که هر کسی گفته لیگ را تمام کنید فرار رو به جلو داشته. سلامت برای همه مهم است اما کجا تعطیل است؟ از اول اردیبهشت همه جا باز شده. الان خیابانها آنقدر شلوغ است که جای پارک به سختی پیدا میشود. با این شرایط، فقط ورزش کرونا میگیرد؟ من فکر میکنم یک عده آمدند شعار دادند و قولهایی به هواداران دادند اما حالا که میبینند به اهدافشان نمیرسند میگویند لیگ را تمام کنید اما به نظر من لیگ ادامه پیدا میکند.
چرا اینطور فکر میکنید؟
ببینید وزیر بهداشت ۲ ماه پیش در مصاحبهای گفته بود ما الان به جایی رسیدیم که دنیا به ما زنگ میزنند و میگویند چه کردید کرونا متوقف شد. با این شرایط مگر میشود لیگ را تعطیل کرد؟ اگر تعطیل کنیم دنیا از ما نمیپرسد شما که توانستید کرونا را کنترل کنید چرا نتوانستید لیگ را تمام کنید؟
اما ۱۳ باشگاه درخواست دادهاند لیگ تعطیل شود و ادامه پیدا نکند؟
باشگاهها تصمیمگیرنده اصلی نیستند. آنها حق دارند معترض باشند چون هزینه میکنند اما اینطور نیست که تصمیمگیرنده نهایی باشند. حتی اگر ۱۶ تیم هم درخواست تعطیلی لیگ را بدهند باید این درخواست بررسی شود. یعنی اگر لیگ تعطیل شد، کرونا صفر میشود؟ این دلایل محکمهپسند نیست و من نمیتوانم قبول کنم. آمدیم لیگ را تعطیل کردند و شرایط برای فصل بعد تغییر کرد و تیمهای بالا و پایین جدول عوض شدند، اینطور آنها هم باید بیایند بگویند لیگ را تعطیل کنید؟ به نظرم اینطور نمیشود و لیگ ادامه پیدا میکند. البته تصمیم نهایی را وزارت بهداشت و ستاد مبارزه با کرونا میگیرد. من هم اگر صحبتی در این مورد داشتم به خاطر این است که ذینفع نیستم.
شاید دلیل اصلی این مربیان این است که معتقدند ۳، ۴ هفته برای آمادهسازی کم است؟
۳، ۴ هفته کم است؟ چرا کم است؟ برای ۹ بازی همین مدت کافی است. اگر اول فصل تمرینات آمادهسازی طولانی برگزار میشود به خاطر این است که ۳۰ بازی پیش رو دارند. در نیم فصل هم همه میدانیم تیم آماده است و آمادهسازی اساسی انجام نمیدهیم. پس برای ۹ هفته، عملاً ۴ هفته خیلی خوب است. در کل معتقدم لیگ ادامه پیدا میکند مگر اینکه در این مدت اتفاق خاصی بیفتد.
انتهای پیام/